Dalat

Dalat 24- maart

Mijn bus gaat richting Dalat. Ik moet om 06:45 uur op de hoek van de straat klaar staan. Een man met een brommer staat daar al als ik aankom en zegt dat ik achterop moet. Ik vraag een keer of 5 of dat voor de bus naar Dalat is, de man knikt. Prima ga ik toch achterop. Na een tijdje bedenk ik me dat er verteld was dat de bus zou komen op de hoek, en niet een scooter. Ik laat die man m'n busticket zien. Hij kijkt er aandachtig naar en draait dan op. Hij stopt bij wat Vietnamezen en vraagt wat, ik kan er natuurlijk niks van maken. Hij rijdt weer verder en als we langs DE hoek rijden roep ik stop! De man wil doorrijden maar ik geloof er niks meer van. Dan nog maar een keer roepen. Hij stopt half en ik spring van de scooter af. Ik zie nog een meisje met backpack staan. Ik vraag haar of zij ook met de bus gaat, dat blijkt te kloppen. Wat die man met z'n brommer nou wilde? Geen idee. In ieder geval wilde hij geld voor het heen- en weer rijden. Ik geloof dat ik hem heb uitgelachen.

Om 07:40 uur komt er eindelijk een bus. Bagage ingeladen en zitten maar. Ik word net zo hard weer weggestuurd, ik moet wachten op een andere bus. Pfff hier heb ik geen zin in om zo moeizaam alleen verder te reizen. Dan maar terug naar de hostel. Daar zit Jeanette ondertussen ook klaar om naar dezelfde hoek te lopen voor haar bus naar Ho Chi Minh. Er wordt voor me gebeld en de bus had wat vertraging. Wat vertraging??? We zijn ondertussen ruim een uur verder. Maar inderdaad de bus komt en ik kan eindelijk gaan.

Tja en dan sta je ineens in je eentje in Dalat. Ik leg m'n bagage op de kamer en bedenk wat ik eens zal gaan doen. Hmmm eerst maar koffie misschien krijg ik dan een idee. Ik heb ook aardige trek gekregen dus besluit op zoek te gaan naar het centrum. Het centrum heb ik nooit gevonden, andere toeristen trouwens ook niet. Eten daarentegen dan weer wel. Ergens zonder menukaart gewoon op de soep van de buren wijzen werkt ook.

Terug in het hostel maar even op bed liggen. Opeens een hoop gezang en gitaarspel van beneden. Ik ga maar eens kijken. Daar zitten ongeveer 6 Vietnamezen en 1 toerist dronken te worden van een of ander vaag likeurtje dat ze vanuit een kom steeds in shooter glaasjes scheppen. Ik bedank vriendelijk en neem wel een biertje. Het ziekenhuis hebben we immers al gezien deze reis....

Er is 's avonds een gezamenlijk diner. We eten met 15 gasten van het hostel, zo gezellig! M'n nieuwe vrienden zijn snel gemaakt. Daarna gaan we met een grote groep naar de 100 roofs bar. Zoiets heb ik werkelijk nog nooit gezien. Ik snap heel goed waarom ze deze naam hebben gekozen. Het lijkt alsof je in een grote boomstam loopt ofzo. Er zijn allemaal gangetjes en lastige trapjes met allemaal verschillende etages. Als ik naar de wc ga verdwaal ik zelfs! Er hangt een typische backpackerssfeer en heb denk ik wel 20x verteld waar ik woon, waar ik al geweest ben in Vietnam en wat m'n verdere plannen zijn. Ach maakt niet uit, het is evengoed gezellig. De foto van de bar heb ik even van internet geplukt.

De volgende dag ga ik op een Canyoning Tour. Wat een geweldige dag! Abseilend door een waterval, van rotsen springen, van rotsen glijden en een beetje hiken en zwemmen. Helemaal mijn ding! Natuurlijk kan een bezoekje aan de bar niet ontbreken.

De volgende dag ga ik met Cat en Steven toeristje spelen. We gaan naar Crazy house. Dit is van dezelfde ontwerper als van 100 roofs bar. Ik waan me in de Efteling en kijk m'n ogen uit. 'S middags lunchen we met een hotpot, zo lekker! Nog wat rondslenteren over de markt en de dag is compleet.

De volgende dag ga ik op een easy rider Tour met Cat, Steven en Barry. Wat een leuke dag! Achterop de motor alle highlights van Dalat verkennen. We bezoeken verschillende kleine bedrijfjes en gaan langs de waterval en een groot meer. We krijgen wat snacks die bestaan uit krekels en zijden rupsen, Hmmm krekels zijn best ok, wat ik van de rupsen vind weet ik niet zo goed. Samen met de krokodil die ik gister heb gegeten vind ik dat ik wel weer gek genoeg heb gedaan... Het is een vermoeiende dag maar dat is het meer dan waard! We eten met een groep op de avondmarkt en proeven verschillende lokale lekkernijen de geroosterde gigantische kippenpoten sla ik even over. Cat en Steven gaan vanavond richting Saigon, ik zal ze missen, was erg gezellig met ze.

M'n nieuwe reisgenoot voor de komende dagen wordt Barry. Na een ochtend op internet met diverse bakken koffie zijn we d'r uit. We gaan naar Bai Xep. Dat is een klein vissersdorpje met alleen maar een strand. Als we willen boeken blijkt er nog maar 1 bed vrij te zijn in de dorm. Vervelend, nu moeten we een extra nachtje hier blijven hahaha. Ik denk dat ik zo de kabelbaan ga opzoeken en verder gewoon wat hangen met een boek.